Kleine oehoe

Bubo poensis

KLEINE OEHOE

Bubo poensis (Fraser, 1853)

Taxonomie

Rijk	Stam	Klasse	Orde	Familie	Genus
Animalia	Chordata	Aves	Strigiformes	Strigidae	Bubo

	Fraser's Eagle-owl		Grand-duc à aigrettes
	Guineauhu		Gufo reale del Fraser
	Puchacz ciemnolicy		Bufo de Fraser
	Guineauv		Búho Nduk
	Tropisk Hornugle		Гвинейский филин

Synonym(s):
-

Status IUCN Redlist

Laatste IUCN publicatie update: 2016

► Eerdere publicaties...
2014 — Least Concern (LC)
2008 — Not Recognized (NR)
2004 — Not Recognized (NR)
2000 — Not Recognized (NR)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)

Uilen informatie

Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken

De populatie trend van deze soort loopt terug.

Bubo poensis heeft geen ondersoorten (monotypisch).

Afmetingen en gewichten:
Lengte : 39 - 45 cm
Spanwijdte : - cm
Gewicht : (M) ca. 575 gram / (V) 685 - 815 gram

Kenmerken:
De kleine oehoe is een relatief kleine soort oehoe met nogal "donzige" oorbosjes en een gezichtsschijf met een duidelijke donkere rand. De bovendelen zijn roestbruin en chocolade bruin, gestreept met donkerdere balken, de bleke schouders hebben donkere randen die te zien zijn als een reeks bleke stippen over de schouder. De vlucht- en staartveren hebben smalle lichte en donkere balken. De buik is bleek met een roestbruine schakering tot witachtig op de onderstaart dekveren. Vrouwtjes zijn groter dan mannetjes.

Zoals de meeste uilen is de kleine oehoe een nachtelijke vogel, die overdag verborgen door bladeren op ongeveer 40 meter boven de grond rust. De slaapplaats wordt vaak gelokaliseerd door kleine, dagactieve vogels die de uil lastig vallen.

Vlucht:

Habitat:
Het leefgebied van de kleine oehoe bestaat voornamelijk uit primaire regenwouden van de laaglanden, waar het voornamelijk bosranden en open plekken bewoont. Secundair bos wordt ook bewoond en hij komt ook voor op kardemomplantages. Zijn leefgebied varieert van zeeniveau tot ongeveer 1600 meter hoogte.

Geluid:
Het territoriale roep van de mannelijke kleine oehoe is een snelle, stotterende en lange diepe, gutturale triller waarvan wordt gezegd dat het lijkt op het geluid van een generator. Klik hier voor afspelen geluidsfragment (© Étienne Leroy).

Voedsel:
De belangrijkste prooi van de kleine oehoe zijn kleine zoogdieren, zoals muizen, eekhoorns en galagos, en het vergt ook vogels, kikkers, reptielen, insecten en andere geleedpotigen, en voedt zich af en toe met fruit.

Voortplanting:
Over de voortplanting van de kleine oehoe is weinig bekend. In Gabon wordt gemeld dat ze zingen in juni-september, maar het paren lijkt het hele jaar door plaats te vinden, blijkbaar variërend van geografische ligging. De leg van de eieren is van februari in Liberia tot december in Oeganda en de Democratische Republiek Congo. Omdat er nestvogels op de grond zijn gevonden, is er gesuggereerd dat de kleine oehoe op de grond kan nestelen, maar er is ten minste één melding van een nestvogel waargenomen in een boomholte. De eieren zijn wit zonder aftekeningen. De juvenielen zijn blijkbaar lange tijd afhankelijk van de adulten en behouden hun juveniele verenkleed ongeveer een jaar.

Overige:

Voorkomen in de wereld

Aanwezig (inheems) - Extant (resident):
Angola, Kameroen, Kongo, Ivoorkust, Equatoriaal-Guinea, Gabon, Ghana, Liberia, Nigeria, Rwanda, Sierra Leone, Oeganda

FOTOGALERIE

Kleine oehoe - Bubo poensis

❮ ❯

INGEZONDEN FOTO'S

Filter: