DNA GESLACHTSBEPALING
DNA geslachtsbepaling:
Bij een groot aantal
vogelsoorten zijn er geen duidelijke uiterlijke geslachtsgebonden
kenmerken, waardoor het geslacht van een individuele vogel niet meteen
duidelijk is. Een DNA-analyse aan de hand van uitgetrokken veren is in een
dergelijk geval een hele snelle en eenvoudige methode om het geslacht van
de vogel te weten te komen. Met een uiterst gevoelige en zeer betrouwbare
techniek kan het specifieke stukje DNA op de geslachtschromosomen van
vogels worden aangetoond waarin mannelijke (ZZ) en vrouwelijke (ZW) vogels
van elkaar verschillen. Met deze methode kan geslacht van vogelsoorten
worden vastgesteld.
Voordelen:
bird-feathersDe
DNA-analyse kan worden uitgevoerd aan veren, waardoor monstername kan
plaatsvinden zonder tussenkomst van een dierenarts.
De vogel hoeft (in
tegenstelling tot endoscopisch onderzoek) niet vervoerd te worden en niet
onder narcose worden gebracht, wat tot aanzienlijk minder stress leidt bij
de vogel.
De analyse is onafhankelijk van de leeftijd van de vogel,
zelfs het ei waaruit de vogel gekomen is kan fungeren als monstermateriaal
voor de geslachtsbepaling.
Verzamelen monsters:
De geslachtsbepaling wordt bij voorkeur uitgevoerd aan de hand van DNA
verkregen uit veren van de vogel, een bloedmonster is echter ook mogelijk.
Voor het onderzoek zijn 5 tot 7 uitgetrokken veren nodig, bij voorkeur uit
de borststreek van de vogel. Uitgevallen (rui) veren zijn ongeschikt.
Bij het uittrekken van de veren mag de schacht (het uiteinde van de veer
dat uit de huid van de vogel komt) niet met de handen worden aangeraakt.
Gendika verstrekt gratis gecodeerde zakjes voor de verzameling van
veermonsters. Deze kunnen in de webshop of telefonisch worden aangevraagd.
Tevens kunt u een eigen zakje of envelop nemen, waarop duidelijk de soort
en ringgegevens moeten worden vermeld.
Verwantschapsonderzoek:
Het erfelijk materiaal
(DNA) vormt de genetische code van ieder levend organisme, dus ook van
vogels. Ieder individu bezit zijn eigen genetische code, met uitzondering
van identieke tweelingen. Deze genetische code blijft gedurende het hele
bestaan van de vogel constant. Door het DNA te analyseren kan het
genetische patroon, het zogenaamde genotype, van een vogel in kaart worden
gebracht. Dit genotype kan worden gebruikt om de vogel te identificeren.
DNA-genotypering kent verschillende toepassingen, hieronder volgen enkele
voorbeelden.
Afstammingscontrole: Het DNA-genotype van een
nakomeling is te verklaren uit het DNA-genotype van beide ouders, omdat
een nakomeling altijd 50% van zijn erfelijk materiaal van de vader krijgt
en 50% van de moeder. Dit gegeven kan worden toegepast bij
afstammingscontroles. Door het DNA-genotype van een nakomeling te
vergelijken met het DNA-genotype van de vermoedelijke ouders, kan het
ouderschap van de vermoedelijke ouders worden vastgesteld of uitgesloten.
Afstammingscontroles zijn bijvoorbeeld belangrijk voor het verkrijgen van
CITES formulieren.
DNA paspoort: Wanneer het genotype van een vogel
in kaart is gebracht kan dat vervolgens fungeren als een soort paspoort
voor de vogel. Aan de hand van dit “paspoort” kan de vogel altijd worden
geïdentificeerd. Bijvoorbeeld na diefstal kan dit erg belangrijk zijn.
Genetische variatie: Door onderlinge vergelijking van de DNA-genotypes
van individuen uit een populatie vogels kan inzicht worden verkregen in de
genetische diversiteit binnen de populatie. Deze informatie kan
bijvoorbeeld de strategie beïnvloeden bij fokprogramma’s van bedreigde
vogelsoorten.
Algemene onderwerpen:
Aviaire goiter
Aviaire necropsie
Ziek maken
Sterfte
Trichomoniasis
Vitamine A
Vogelziekten
Ziekten
Ziekteverwekkers
Bacteriën:
Chlamydia
Clostridium
Ecoli
Megabacteria
Psittacose
Salmonella
Tuberculose
DNA:
DNA besmetting
DNA geslachtsbepaling
Parasieten:
Coccidiën
Cryptosporidium
Giardia
Schimmels:
Aspergillose I
Aspergillose II
Virussen:
Aviaire influenzavirus
Aviaire polyomavirus
Diagnose Aviaire influenzavirus
Newcastle virus
Pacheco
Psittacine
Westnijlvirus