GRIJZE BUIZERD
Buteo plagiatus (Schlegel, 1862)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Accipitriformes | Accipitridae | Buteo |
 |
Grey Hawk |  |
Buse grise |
 |
Graubussard |  |
Poiana grigia |
 |
Myszolowik ciemny |  |
|
 |
Gråvråk |  |
Busardo Gris Norteño |
 |
Høgevåge |  |
Серый канюк |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2020
► Eerdere publicaties...
2016 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
2016 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
Roofvogel informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort is stabiel. Er leven naar schatting 2.000.000 volwassen exemplaren in het wild. |
 |
Buteo plagiatus heeft 3 ondersoorten: - Buteo plagiatus plagiatus - Buteo plagiatus micrus - Buteo plagiatus maximus |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte: 46 - 61 cm Spanwijdte: - cm Gewicht: circa 475 gram |
 |
Kenmerken: De grijze buizerd heeft een relatief korte vleugelspanwijdte, maar een lange staart in vergelijking met de roodstaart- en roodschouderbuizerd. Het heeft brede ronde vleugels, een haakvormige snavel en gele poten. Deze roofvogel is heel onderscheidend door zijn gladde lichtgrijze verenkleed. De staartkenmerken zijn in een horizontaal gestreept patroon in een wit grijswit patroon met wit aan de uiteinden van de staartveren. De staartveren hebben twee witte banden waarvan de ene breder is dan de andere. De geslachten zijn vergelijkbaar in kleur. De adulten, zowel mannen als vrouwen, hebben een donkergrijze bovenzijde met een lichtere grijze en witte onderzijde. De juvenielen hebben een donkerbruine bovenkant en een gestreepte of gevlekte onderkant en de staartveren hebben talrijke donkere banden. De juvenielen hebben duidelijk opvallende gezichtsstroken en witte dekveren aan de bovenkant van de staart, de veren aan de basis of het begin van de staart. De juvenielen hebben ook een andere kleur van het verenkleed vanwege dominantie en ze gebruiken de doffe kleur voor camouflage. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: Het leefgebied bestaat uit bosranden, rivierranden, kaalslag, savanne en landbouwgrond. In hun tropische verspreidingsgebied van de Amazone geven ze de voorkeur aan een meer droog tweede bos. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: Het belangrijkste dieet van De grijze buizerd bestaat uit hagedissen en kleine zoogdieren, maar hij eet ook knaagdieren en grote insecten en sommige vogels. Hij jaagt in borstelige gebieden, hetzij vanaf een zitstok of een vlucht net boven het bladerdak. |
 |
Voortplanting: Het paarsysteem van De grijze buizerd is monogaam. Tijdens het broedseizoen van december tot en met mei voeren deze vogels verkeringstentoonstellingen uit. De mannetjes houden de vrouwtjes het hof door stijgende en dalende vlucht, oproepen en nestbouw. Het mannetje en het vrouwtje bouwen samen hun stoknest in hoge bomen, maar het mannetje legt alleen de fundering terwijl het vrouwtje het nest vormt. Het nest is ongeveer 60 centimeter breed en het vrouwtje legt gemiddeld 2 tot 3 lichtblauwe eieren per legsel. Het vrouwtje zorgt voor haar eieren en broedt ze 33 dagen uit; ondertussen zal het mannetje de prooi vangen en terugbrengen naar het vrouwtje. Een paar broedparen broeden langs de Rio Grande in oeverbossen. In onderzoek dat tussen 1995 en 1997 in het zuidwesten van Arizona werd uitgevoerd, bleek dat grijze haviken gemiddeld 1,32 jongen per nest produceerden tussen alle drie de jaren dat het onderzoek werd uitgevoerd. De kuikens beginnen over 6 weken te vliegen en zowel mannetjes als vrouwtjes zullen pas geslachtsrijp zijn als ze minstens 2 jaar oud zijn. |
 |
Overige: Deze soort werd door de American Ornithological Society (AOU) afgesplitst van de Grijsgestreepte buizerd. De grijze buizerd wordt gevonden in het noorden van Costa Rica in het zuidwesten van de Verenigde Staten. |
Voorkomen in de wereld
 |
Aanwezig (inheems) - Extant (resident): Belize; Costa Rica; El Salvador; Guatemala; Honduras; Mexico; Nicaragua; Verenigde Staten. |
