Haliaeetus pelagicus (Pallas, 1811)
Orde | Familie | Genus |
Accipitriformes | Accipitridae | Haliaeetus |
Steller's Sea-eagle | Pygargue de Steller | ||
Riesenseeadler | Aquila di mare di Steller | ||
Bielik olbrzymi | Águia marinha gigante | ||
Jättehavsörn | Pigargo Gigante | ||
Beringshavørn | Белоплечий орлан |
DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
Populatie trend van deze soort loopt terug. Er leven naar schatting 3.600 tot 3.800 volwassen exemplaren in het wild. |
Haliaeetus pelagicus heeft 2 ondersoorten: - Haliaeetus pelagicus pelagicus - Haliaeetus pelagicus niger |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 89 - 104 cm Spanwijdte : 200 - 250 cm Gewicht : (M) circa 6000 gram / (V) circa 9000 gram |
Kenmerken: De volwassen Stellers zeearend heeft een overwegend donkerbruin tot zwart verenkleed, met sterk contrasterend wit op de kleine en middelste dekveren van de bovenvleugels, ondervleugel dekveren, dijen, onderstaartdekveren en staart. Hun ruitvormige, witte staarten zijn relatief langer dan die van de zeearend. De gedurfde bonte kleuring van volwassenen kan een rol spelen in sociale hiërarchieën met andere adelaars van hun eigen soort tijdens het niet-broedseizoen, hoewel dit niet uitgebreid is bestudeerd. Een zeer zeldzame donkere vorm, ooit beschouwd als een aparte ondersoort H. pelagicus niger, mist wit in zijn verenkleed, behalve de staart. De ogen, de snavel en de klauwen van adulte vogels zijn geel. |
Vlucht: |
Habitat: De Stellers zeearend komt voor in Oost-Azië, voornamelijk de kusten van Japan, Rusland en China. Deze arend bewoont rotskusten aan zee en rond beboste meeroevers en rivieroevers. |
Geluid: Klik hier voor afspelen geluidsfragment (© Anon Torimi). |
Voedsel: De Stellers zeearend voedt zich voornamelijk met vis. Hun favoriete prooi in rivierhabitats zijn zalm (Oncorhynchus spp.) en forel. Onder deze geeft de arend de voorkeur aan roze zalm (O. gorbuscha) en chum-zalm (O. keta), soms intensief aangevuld met vlagzalm (Thymallus sp.) Ook drievoudige stekelbaars wordt verorberd. |
Voortplanting: Deze arend bouwt verscheidene nesten (hoogte tot 150 cm; diameter tot 250 cm) hoog in sterke bomen of op een rots. Het is zelfs mogelijk dat sommige arenden zich verplaatsen naar een ander nest om daar te broeden. Hun broedgebied is voornamelijk het Russische schiereiland Kamtsjatka, de kuststreek rond de Zee van Ochotsk, de laagvlaktes rond de Amoer en de Sjantar-eilanden in Rusland. Na de paring, die meestal plaatsvindt tussen februari en maart, legt het wijfje de eerste wit-groene eieren rond april-mei. Na een broedtijd van 39 tot 45 dagen, komen de jongen uit. Meestal overleeft maar 1 jong uit het nest. De pas uitgekomen jongen zijn grijs tot wit en krijgen pas achteraf een mooier verenkleed. Ze voeden de jongen voornamelijk zalm. De Stellers zeearend cirkelt boven het water en duikt dan in de hoop vis te vangen. De krachtige snavel is aangepast aan dit leven. Na ongeveer 10 weken in het nest leren de jongen rond begin september vliegen. De jongen zijn seksueel volwassen na ongeveer 5 jaar. Hun volledig volwassen verenkleed krijgen ze pas na 8 tot 10 jaar. |
Overige: Stellers zeearenden zijn door de IUCN geclassificeerd als Kwetsbaar (Vulnerable). Ze zijn wettelijk beschermd, worden geclassificeerd als een nationale schat in Japan en komen meestal voor in beschermde gebieden in Rusland, maar veel bedreigingen voor hun voortbestaan blijven bestaan. Deze omvatten voornamelijk habitatverandering, industriële vervuiling en overbevissing, die op hun beurt hun prooibron verminderen. |
Aanwezig (geen broedgebied) - Extant (non-breeding): China; Japan; Korea, Democratische Volksrepubliek; Korea, republiek van Aanwezig (inheems) - Extant (resident): Russische Federatie (Oost-Aziatisch Rusland) Aanwezig & Migrerend (geen broedgebied) - Extant & Vagrant (non-breeding): Verenigde Staten Aanwezig & Migrerend - Extant & Vagrant: Taiwan, provincie China |