Falco berigora (Vigors & Horsfield 1827)
Orde | Familie | Genus |
Falconiformes | Falconidae | Falco |
Brown Falcon | Faucon bérigora | ||
Habichtfalke | Falco bruno | ||
Sokól brunatny | Falcão marrom | ||
Brunfalk | Halcón Berigora | ||
Brunfalk | Бурый сокол |
DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
De populatie trend van deze soort loopt terug. |
Falco berigora heeft 4 ondersoorten: - Falco berigora berigora Falco berigora berigora (berigora) Falco berigora berigora (centralia) Falco berigora berigora (kempi) - Falco berigora tasmanicus - Falco berigora occidentalis - Falco berigora novaeguineae Falco berigora novaeguineae (novaeguineae) Falco berigora novaeguineae (melvillensis) |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 41 - 50 cm Spanwijdte : 88 - 115 cm Gewicht : (M) 340 - 420 gram / (V) 495 - 680 gram |
Kenmerken: Net zoals bij veel andere valkensoorten is het vrouwtje groter dan het mannetje (seksueel dimorfisme). Het verenkleed van de grote bruine valk komt in een aantal vormen voor tussen roodbruin en donkerbruin, waarbij echter geen onderscheid naar geslacht valt te maken. De snavel en de poten zijn bij alle vogels blauwgrijs. Het verenkleed van juveniele vogels is vergelijkbaar met dat van volwassen vogels. Ze zijn uniformer en donkerder bruin van kleur. De lichte delen van het hoofd- en borstkleed zijn meer roodachtig dan crème- of zandkleurig. Bij jonge vogels van de bruine soort, loopt een roodachtige kraag om de nek, die ontbreekt in de roodachtige soort. |
Vlucht: Het vliegbeeld van gote bruine valken lijkt in het veld als die van een kleine tot middelgrote roofvogel met een valkachtig uiterlijk. De vleugels zijn in glijvlucht licht gehoekt, waarbij de vleugels zijn afgebogen. De kop steekt duidelijk uit tussen de vleugels, de staart is langwerpig, rechthoekig en relatief breed. |
Habitat: De grote bruine valk komt voor in heel Australië, waar hij samen met de Australische torenvalk de meest voorkomende roofvogel is. Deze soort is ook te vinden op Nieuw-Guinea. In zijn habitatkeuze is de grote bruine valk niet erg kieskeurig. De soort ontbreekt alleen in het regenwoud en in dichte eucalyptusvegetatie. De diversiteit aan habitats die deze soort bewoont, omvat strandduinen in de Australische woestijngebieden, boerderij- en andere culturele landschappen, bosranden en open plekken tot beboste bergvalleien in Nieuw-Guinea. De habitats variëren van zeeniveau tot ongeveer 2000 meter in Australië; in Nieuw-Guinea is deze valk ook te vinden op hoogtes van 2800 en af en toe zelfs 3000 meter. |
Geluid: De grote bruine valk maakt opvallend veel geluid. Hun luide en schorre kreten doen denken aan het geluid van papegaaien. Klik hier voor afspelen geluidsfragment (© Marc Anderson). |
Voedsel: De grote bruine valk wordt vaak waargenomen op hekken, elektriciteitsmasten of dode bomen. Van daaruit jaagt hij op een verscheidenheid aan prooien, zoals kleine zoogdieren, vogels, reptielen en insecten, die hij op de grond vangt. De grote bruine valk heeft een uitgebreid jachtrepertoire. Zo vangt hij ook voedsel door snel en laag over de grond te vliegen, of door reptielen en insecten te voet op te jagen. Deze valk staat er ook om bekend om een prooi van andere roofvogels af te pakken (kleptoparasitisme) en nesten leeg te roven. Ten slotte volgt deze vogel natuurbranden en landbouwwerktuigen om vluchtende dieren te grijpen. De grote bruine valk komt meestal alleen of in paren voor, maar als er veel voedsel voorhanden is, bijvoorbeeld een sprinkhanenzwerm, worden groepen van wel 50 vogels gevormd. |
Voortplanting: Zijn eieren legt de grote bruine valk in een oude nest van een andere roofvogel of kraaiachtige. Het legsel bestaat uit 2 tot 3 eieren, die in 33 dagen worden uitgebroed. Na 36 tot 42 dagen vliegen de jongen uit. |
Overige: Volwassen grote bruine valken leven meestal alleen of in paren. Van tijd tot tijd komen echter ook grotere groepen samen, dit gedrag komt nog vaker voor bij onvolwassen vogels. Dergelijke associaties vinden vooral plaats wanneer er veel voedselbronnen beschikbaar zijn en deze kunnen leiden tot de vorming van zwermen van meer dan 100 individuen. Momenteel zijn er nergens in het verspreidingsgebied ernstige bedreigingen voor deze soort. Hoewel grote bruine valken af en toe worden neergeschoten of gedood met vallen, kan de achteruitgang alleen lokaal worden waargenomen. Ook worden vogels gedood door mogelijke vergiftiging van karkassen in de winter of door het gebruik van pesticiden. |