ALORBOEBOEKUIL
Ninox plesseni (Stresemann, EFT 1929)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Ninox |
 |
Alor Boobook |  |
Ninoxe d'Alor |
 |
Alorkauz |  |
|
 |
Sowica atolowa |  |
Coruja gavião de alor |
 |
Alorspökuggla |  |
Nínox de Alor |
 |
Alor-høgeugle |  |
Австралийская иглоногая сова (plesseni) |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2023
► Eerdere publicaties...
2023 — Least Concern (LC)
2023 — Least Concern (LC)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort is stabiel. |
 |
Ninox plesseni heeft geen ondersoorten. |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : - cm Spanwijdte : - cm Gewicht : (M) - gram / (V) - gram |
 |
Kenmerken: De Alorboeboekuil is een kleine bruinachtige uil met starende gele ogen en een dicht getekende buik. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: De Alorboeboekuil komt alleen voor op het eiland Alor in Indonesië, ten noorden van Timor. Bewoont een reeks beboste habitats, van primair regenwoud tot licht beboste plantages. |
 |
Geluid: In tegenstelling tot veel andere Boobooks zegt deze soort niet 'boo-book', of enige variant daarvan, maar geeft hij een uitgebreide reeks diepe grommende tonen. |
 |
Voedsel: |
 |
Voortplanting: |
 |
Overige: Voorheen werd het behandeld als een ondersoort van de Australische boeboek (Ninox boobook). Tegenwoordig wordt het echter steeds meer onderscheiden als een aparte soort na studies uit 2017 die grote genetische en vocale verschillen laten zien. |
Voorkomen in de wereld
 |
Aanwezig (inheems) - Extant (resident): Indonesië (Kleine Soenda Is.) |
