Andes-dwerguil

Glaucidium jardinii

ANDES-DWERGUIL

Glaucidium jardinii (Bonaparte, 1855)

Taxonomie

Rijk	Stam	Klasse	Orde	Familie	Genus
Animalia	Chordata	Aves	Strigiformes	Strigidae	Glaucidium

	Andean Pygmy-owl		Chevêchette des Andes
	Andenkauz		Civetta nana delle Ande
	Sóweczka andyjska		Mocho pigmeu das andinas
	Andinsk sparvuggla		Mochuelo Andino
	Andesspurveugle		Андский сычик

Synonym(s):
-

Status IUCN Redlist

Laatste IUCN publicatie update: 2016

► Eerdere publicaties...
2012 — Least Concern (LC)
2009 — Least Concern (LC)
2008 — Least Concern (LC)
2004 — Least Concern (LC)
2000 — Unknown (LR/LC)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)

Uilen informatie

Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken

De populatie trend van deze soort is stabiel.

Glaucidium jardinii is gesplitst in 2 soorten:
- Glaucidium jardinii
- Glaucidium costaricanum

Afmetingen en gewichten:
Lengte : 14 - 16 cm
Spanwijdte : 92 - 96 cm
Gewicht : (M) 55 - 77 gram / (V) 55 - 75 gram

Kenmerken:
De Andes dwerguil heeft twee verschillende kleuruitvoeringen; in de ene zijn de kop, het grootste deel van het lichaam, de vleugels en de staart dof donkerbruin met witte markeringen en in de andere zijn dezelfde gebieden donker kastanjebruin met buff-markeringen. In beide uitvoeringen heeft de kroon kleine witte stippen. Ze hebben witte "wenkbrauwen" over de geel gekleurde ogen, witte "snorren" en een brede witte keel. Hun nek heeft een zwart-wit gezichtachtig patroon. Hun ruggen hebben vlekken en de staartbalken, respectievelijk wit of buff. De zijkanten van de borst zijn donkerbruin of kastanjebruin met bleke aftekeningen; de witte borst en buik hebben zware donkerbruine of kastanjebruine strepen.

Vlucht:

Habitat:
De Andes dwerguil komt voor in het uiterste westen van Venezuela en de centrale en westelijke Andes van Colombia ten zuiden van Ecuador naar centraal Peru. Het bewoont een verscheidenheid aan berglandschappen, waarondernevelwoud, elfenbos, Polylepis-bosen soms meer open landschappen zoals bosrand en weiden met verspreide bomen. Het wordt gevonden van de middelste niveaus van het bos tot het bladerdak. In hoogte varieert het van ongeveer 1.500 tot 3.500 meter.

Geluid:
Het geluid van de Andes-dwerguil is een lange reeks snel, gelijkmatig verdeelde noten, die soms wordt voorafgegaan door twee fluitjes. Klik hier voor afspelen geluidsfragment (© Paul Coopmans).

Voedsel:
De Andes dwerguil voedt zich meestal met vogels, kleine zoogdieren en grote insecten. Deze uil is meer gespecialiseerd in vogels dan andere van zijn soortgenoten.

Voortplanting:
Van de broedfenologie van de Andes dwerguil is weiniig bekend. Het nestelt in boomholtes zoals oude spechtengaten. De koppelingsmaat is meestal drie.

Overige:
De IUCN heeft de Andes dwerguil beoordeeld als zijnde vande minste zorg (Least Concern). Hoewel er van de populatiegrootte niets bekend is, wordt de soort als vrij algemeen beschouwd. Het heeft een groot bereik dat verschillende beschermde gebieden omvat. Het is echter waarschijnlijk dat deze uil kwetsbaar is voor bosvernietiging.

Voorkomen in de wereld

Aanwezig (inheems) - Extant (resident):
Bolivia, Plurinationale Staten van; Colombia; Ecuador; Peru; Venezuela, Bolivariaanse Republiek

FOTOGALERIE

Andes dwerguil - Glaucidium jardinii

❮ ❯

INGEZONDEN FOTO'S

Filter: