ENGGANO SCHREEUWUIL
Otus enganensis (Riley, 1927)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Otus |
 |
Enggano Scops-owl |  |
Petit-duc d'Enggano |
 |
Engganoeule |  |
Assiolo di Enggano |
 |
Syczek ciemny |  |
Mocho de orelhas de engano |
 |
Engganodvärguv |  |
Autillo de la Enggano |
 |
Enggano dværghornugle |  |
Совка Энггано |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2023
► Eerdere publicaties...
2016 — Near Threatened (NT)
2012 — Near Threatened (NT)
2008 — Near Threatened (NT)
2004 — Near Threatened (NT)
2000 — Unknown (LR/NT)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
2016 — Near Threatened (NT)
2012 — Near Threatened (NT)
2008 — Near Threatened (NT)
2004 — Near Threatened (NT)
2000 — Unknown (LR/NT)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort is stabiel. Er leven naar schatting 2.500 tot 9.999 volwassen exemplaren in het wild. |
 |
Er zijn geen ondersoorten gemeld (monotypisch). |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 16 - 20 cm Spanwijdte : - cm Gewicht : (M) - gram / (V) - gram |
 |
Kenmerken: Het verenkleed van de Enggano schreeuwuil is van boven donker roodbruin tot olijfbruin met een onduidelijke nekband en een lichte schouderband. De onderzijde is geelachtig tot roodbruin met zwarte schachtlijnen. De ogen zijn geel, de gevederde oren geelbruin en vrij lang, de snavel is blauwachtig hoornkleurig. De poten zijn bevederd tot aan de basis van de blauwgrijze tenen, de klauwen donker hoornkleurig. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: De habitat van de Enggano schreeuwuil zijn vooral beboste gebieden op het eiland Enggano voor de zuidwestkust van Sumatra. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: De enggano schreeuwuil voedt zich voornamelijk met insecten. |
 |
Voortplanting: |
 |
Overige: |
Voorkomen in de wereld
 |
Aanwezig (inheems) - Extant (resident): Indonesië (Sumatra) |
