MANENUIL
Jubula lettii (Büttikofer, 1889)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Jubula |
 |
Maned Owl |  |
Duc À Crinière |
 |
Mähneneule |  |
Gufo dalla criniera |
 |
Puchaczyk grzywiasty |  |
|
 |
Plymuggla |  |
Búho de Crin |
 |
Mankeugle |  |
Африканская ротатая неясыть |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2016
► Eerdere publicaties...
2012 — Data Deficient (DD)
2008 — Data Deficient (DD)
2005 — Data Deficient (DD)
2004 — Least Concern (LC)
2000 — Unknown (LR/LC)
1994 — Unknown (LR/LC)
1988 — Unknown (LR/LC)
2012 — Data Deficient (DD)
2008 — Data Deficient (DD)
2005 — Data Deficient (DD)
2004 — Least Concern (LC)
2000 — Unknown (LR/LC)
1994 — Unknown (LR/LC)
1988 — Unknown (LR/LC)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort is stabiel. |
 |
Jubula lettii heeft geen ondersoorten (monotypisch) |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 38 - 42 cm Spanwijdte : - cm Gewicht : (M) - gram / (V) - gram |
 |
Kenmerken: Deze zeer onderscheidende uil dankt zijn naam aan de lange, borstelige oorbosjes die hem een manenlook geeft. Deze bruin-witte plukjes versmelten met de prominente witachtige "wenkbrauwen" op het voorhoofd, die contrasteren met de gezichtsschijf, kenmerkend voor uilen, die roodachtig en met bruine randen is. De manenuil is een middelgrote uil, met kastanjebruine tot rufous bovendelen, patroon met variabele markeringen en blokkering. De buik is licht roestbruin, op de borst vervaagt de kleur tot bleekgeel of witachtig, met donkerbruine strepen op de borst. De ogen van de manenuil zijn geel en de snavel en poten zijn lichtgeel. Mannelijke en vrouwelijke manenuilen verschillen slechts in geringe mate van uiterlijk, waarbij vrouwtjes over het algemeen donkerder en zwaarder van patroon zijn. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: Aangenomen wordt dat hij de voorkeur geeft aan hoog regenwoud met gesloten bladerdak. Er zijn geen registraties dat deze soort buiten het bos of open plekken voorkomt. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: Strikt nachtelijke jager met zwakke klauwen. Waarschijnlijk niet in staat om gewervelde dieren te vangen. De meeste op insecten zoals kevers en sprinkhanen. Verondersteld en zeer ongebruikelijk om zich te voeden met groene stof, die werd aangetroffen in de maag van een exemplaar. |
 |
Voortplanting: Informatie over de voortplanting bij de manenuil is slecht. Waarnemingen in de Democratische Republiek Congo suggereren dat tussen maart en mei drie of vier eieren in een boomholte of een oud stoknest worden gelegt. Er zijn eind december en januari jonge vogels waargenomen in Kameroen en Gabon, en in de derde week van februari werden in Liberia een paar manenuilen met volwassen jongen waargenomen. |
 |
Overige: |
Voorkomen in de wereld
 |
Leefgebied: Equatoriaal-Guinea, Gabon, Ghana, Ivoorkust, Kameroen, Kongo, Liberia. |
