Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
De populatie trend van deze soort is stabiel. Er leven naar
schatting 250 tot 999 volwassen exemplaren in het wild.
Xenoglaux loweryi heeft geen ondersoorten (monotypisch).
Afmetingen en gewichten: Lengte : 13 - 14 cm Spanwijdte : - cm
Gewicht : gemiddeld 47,5 gram
Kenmerken: De snorrebaarduil is een
opmerkelijke, kleine uil met een korte staart. Opvallend zijn de lange
"snorharen" die rondom de snavelbasis en rond de ogen ontspringen en zo
lang zijn dat ze over de rand van de kop uitsteken. De vogel is overwegend
warmbruin van kleur, met een paar witte stippen aan de bovenkant en korte
lichte wenkbrauwstrepen. De buik is lichter met een horizontaal patroon
van fijne, bruine streepjes.
Vlucht:
Habitat: Deze soort is alleen maar bekend van drie locaties op
afgelegen berghellingen van de oostelijke Andes in de provincies San
Martìn en de regio Amazonas in Noord-Peru. Het leefgebied is de ondergroei
van het nevelwoud op hoogten tussen de 1800 en 2400 meter boven zeeniveau.
Mogelijk ook op lagere niveaus, mits daar nevelwoud aanwezig is.
Geluid:
Voedsel: De snorrebaarduil voedt zich
voornamelijk met insecten.
Voortplanting:
Overige: De snorrebaarduil heeft een zeer
beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig.
De grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International
geschat op 250 tot 1000 volwassen individuen en de populatie-aantallen
nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door
ontbossing en de aanleg van wegen en uitbreiding van de menselijke
bewoning. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst
van de IUCN.