TOGIANVALKUIL
Ninox burhani (Indrawan & Somadikarta, 2004)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Ninox |
 |
Togian Hawk-owl |  |
Ninoxe de Burhan |
 |
Boobookkauz |  |
Gufastore delle Togian |
 |
Sowica samotna |  |
|
 |
Togianspökuggla |  |
Nínox de Las Togian |
 |
Togianhøgeugle |  |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2017
► Eerdere publicaties...
2016 — Near Threatened (NT)
2012 — Near Threatened (NT)
2008 — Near Threatened (NT)
2007 — Near Threatened (NT)
2006 — Not Evaluated (NE)
2004 — Not Recognized (NR)
2000 — Not Recognized (NR)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
2016 — Near Threatened (NT)
2012 — Near Threatened (NT)
2008 — Near Threatened (NT)
2007 — Near Threatened (NT)
2006 — Not Evaluated (NE)
2004 — Not Recognized (NR)
2000 — Not Recognized (NR)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort loopt terug. Er leven naar schatting 1.500 tot 7.000 volwassen exemplaren in het wild. |
 |
Ninox burhani heeft geen ondersoorten (monotypisch). Nieuw ontdekte soort. |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : circa 20 cm Spanwijdte : - cm Gewicht : (M) - gram / (V) - gram |
 |
Kenmerken: De Togianvalkuil is een middelgrote uil, zonder oorbosjes, met een donkere, bleek geschulpte mantel, donkere gezichtsschijf, grijze snavel, witte ondervleugels en onderstaart met een patroon van fijne zwarte vlekken, en bleke buik met brede lichtbruine strepen op de bovenborst , steeds minder dicht op de buik. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: De Togianvalkuil is een inwoner van laagland en heuvelbossen en komt voor in bossen met struikgewas, omgeven door groenblijvende bossen en ook in gemengde tuinen en sagomoeras, op een hoogte van 400 meter boven zeeniveau. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: |
 |
Voortplanting: |
 |
Overige: |
Voorkomen in de wereld
 |
Leefgebied: Indonesië. |
